વરસાદી મૌસમમાં કોઈના ભીનાં સ્મરણો તાજા થઈ જાય છે અને આંમય વર્ષા ઋતુ જ એવી છે મેઘલી રાતે પોતાના પ્રિયજન પાસે ન હોય તો વર્ષા ઋતુ આંનદ ને બદલે વિરહ ઉત્પન કરે છે વલ્લ્ભ વિધાનગર ની એન.વી.પટેલ સાયન્સ કોલેજનાપ્રાધ્યાપક વિસ્મય પટેલ પોતાના કાવ્યમાં આવીજ વાત કહે છે.
સ્મરણો
*********
ભીંતે કંકુ થાપા જેવા રાતાં સ્મરણો
પાનેતર પહેરી દૂર ગયાં ડૂસકાતાં સ્મરણો
સીમ ખેતરે ઝાકળમાં પરખાતાં સ્મરણો
તરુવર ડાળે પંખીઓ પણ ગાતાં સ્મરણો
ખરા બપોરે લૂ-ની સાથે વાતાં સ્મરણો
સાંજ પડે ને મળવા કાજે ધાતાં સ્મરણો
અવસર ટાણે ક્યાંય નથી સમાતાં સ્મરણો
વર્ષાની ઝીણી ઝરમરમાં ન્હાતાં સ્મરણો
બાળે-ઝાળે:ને પાછાં લ્હેરાતાં સ્મરણો
કદી એકલાં મૂકીને ના જાતાં સ્મરણો
મળશે પાછાં,આજ ભલે ફંટાતાં સ્મરણો
આંખે આંસુ, હોઠો પર હરખાતા સ્મરણો
=પ્રા.વિસ્મય પટેલ
4 comments:
very good one.
brings back lots of memories...
good work...keep it up.
I got your email as well.
take care.
Siddharth
This poem is of natural environment...reminds me the poet Manilal H Patel! He is among my mentors in poetry. A unique and strong bond with 'gramya-jivan'.
I would to know that the email id of this poet.
regards,
Pancham Shukla
http://www.commsp.ee.ic.ac.uk/~pancham/mystuff.html
very good poem,remembers me my past.
i am one of your student working as nowadays as lecturer.good poem
Post a Comment